Selam canlarım, Bize verilen her şeyin bir emanet olduğunu kabul etsek ve bu emanetleri nasıl onurlandırabileceğimizi düşünsek, sizce dünya nasıl bir yer olurdu?
Haydi gelin bu soruya birlikte cevap arayalım.
Dalai Lama’nın şu sözü ile sözlerime başlamak istiyorum. Gerçek mutluluk, başkalarına yardım etmekten gelir.
Öncelikle şunu söylemek istiyorum ki, içinde yaşadığım hayatın ilahi düzenine ve dengesine olan inancım sonsuz.
Bence bu mucizevi hayat içerisinde her yaşamın bir anlamı ve görevi var.
İstisnasız hepimiz sürekli olarak bir yandan bir şeyler öğreniyor, bir yandan da bir şeyler öğretiyoruz. Onun dışında bu beden dahil olmak üzere aslında hiçbir şeye sahip değiliz.
Sadece birer emanetçiyiz. Topraktan aldığımız emaneti, yine bir gün olacak toprağa yeniden teslim edeceğiz. Bizim dışımızda, aklınıza gelen her şey, bizlerden sonra el değiştirecek veya yok olup gidecek.
Yanımıza kar olarak, yediğimiz, içtiğimiz, gezdiğimiz, gördüğümüz ve en önemlisi mutlu olduğumuz anlar kalacak.
Durum bundan ibaretse şayet ve sadece güzel duygular kalacaksa yanımıza kar olarak, o zaman elimizden geldiğince yardıma ihtiyacı olanlarla, bize verilen emanetleri paylaşmalıyız. Çünkü gönülden iyilik yapmanın hazzını başka hiçbir yerde bulamazsınız.
Bu emaneti illah maddi güç olarak algılamayın, bazıları düşünceleri ile, bazıları fiziki güçleri ile bazılarıda bir gülüşüyle dahi yardım edebilir.
Önemli olan insanın elinden yardım adına ne geliyorsa, onu canı gönülden karşılıksız yapabilmesidir.
Bir kez karşılıksız gönülden yardım etmenin hazzına ulaştığınızda emin olun, bu sizde çok güzel bir alışkanlık haline dönüşecek bir süre sonra.
Şu kıssadan hisse dünyada paylaşmak kadar güzeli olmasa gerek diye düşünüyorum.
Ayrıca insanoğlu unutmamalıdır ki, hepimiz birer aracıyız. Verende, alanda birdir. Olur da kendini iyilik yaptığını düşünürken bulursan, iyiliğin sahibi değil aracısı olduğunu hiç unutma.
Ben elimden geldiğince yardım etmeye çalıştıkça buna aracı olabildiğim için şükrediyorum tanrıma.
Bu sırada gün olurda yardım ettikleriniz sizi sırtınızdan vurursa ki bu sık sık olabiliyor günümüz dünyasında, buna da gücenmeyin.
O size değil, o yardımı gönderene ihanet etmiştir ve onun hesaplaşması onunladır.
Siz yüreğinize boşuna ağırlık yapıp kendinizi üzmeyin, affedin gitsin.
O insanoğludur yapar öyle şeyler deyin geçin.
Siz, size yakışanı yapmanın onurunu yaşayın her zaman. Ama bunu sadece karşılıksız verenler yapabilir unutmayın.
Müsadenizle sözlerimi bu konuda kendi duam ile bitirmek istiyorum.
Tanrım benim karşıma, benim gücümün yettiği kadar ihtiyacı olan kişiler çıkar ki, ne ben yardım edemiyorum diye vicdan azabı çekeyim, ne de karşımdaki kişi yardım bulamadığı için üzülsün.
Tanrım bende insanım beşer şeşerim, olur da şaşar bir karşılık beklersem yaptıklarımdan dolayı, verenin benim değil senin ellerin olduğunu hatırlat ve beni uzaklaştır bu duygulardan. Tanrım sen herkesin gönlünü bilensin, gönülden yardım bekleyene tez elden karşılıksız yardım gönder lütfen 🙏
Sevgiyle ve anda kalın canlarım.
Sizi seviyorum.
